Jestem magistrem psychologii (jednolite, dzienne studia magisterskie KUL) kwalifikowanym w zakresie diagnozy i terapii neuropsychologicznej (kwalifikacyjne studia podyplomowe UMCS), oraz logopedą (Podyplomowe Studium Logopedyczne UO). Ukończyłam również Psychodynamiczne Studium Socjoterapii i Psychoterapii Młodzieży w Krakowskim Centrum Psychodynamicznym. Jestem członkiem Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychodynamicznej oraz Polskiego Stowarzyszenia Socjoterapeutów i Trenerów. Warsztat terapeutyczny rozwijam w Szkole Psychoterapii Krakowskiego Centrum Psychodynamicznego, placówce rekomendowanej przez Polskie Towarzystwo Psychologiczne. Swoją pracę superwizuję u certyfikowanych superwizorów PTP. Prowadzę psychoterapię młodzieży i dorosłych.

Pracuję też z osobami dorosłymi po udarach mózgu (niedokrwiennych i wylewach), których konsekwencją są zaburzenia poznawcze i afazje. Korzystając z wykształcenia logopedycznego pracuję z dziećmi z opóźnionym rozwojem mowy oraz z osobami jąkającymi się i z wadami wymowy.

W swojej pracy kieruję się zasadami Kodeksu Etyczno – Zawodowego Psychologa oraz Kodeksu Etycznego Psychoterapeuty. Obowiązuje mnie tajemnica zawodowa do której przykładam szczególną wagę zwłaszcza do zasady poufności i dyskrecji. Wszystko co zostanie wypowiedziane podczas podczas spotkań w gabinecie pozostaje w gabinecie i nie zostanie nikomu ujawnione. 

PSYCHOTERAPIA OSÓB DOROSŁYCH

 Oferta psychoterapii w nurcie psychodynamicznym skierowana jest do osób, które cierpią z powodu:

• trudności w zbudowaniu satysfakcjonujących i trwałych związków i relacji interpersonalnych;

• braku satysfakcji z własnego życia;

• niskiego poczucia własnej wartości;

• zaburzeń lękowych (napady paniki, fobie);

• trudności w utrzymaniu stałej, satysfakcjonującej pracy;

• zaburzeń psychosomatycznych;

• zaburzeń jedzenia (anoreksja, bulimia);

• zaburzeń depresyjnych i innych zaburzeń nastroju;

Podjęcie terapii jest poprzedzone kilkoma diagnostycznymi spotkaniami konsultacyjnymi na których terapeuta zapoznaje się z problematyką pacjenta i podejmuje decyzję o formie terapii i częstotliwości spotkań dostosowanych indywidualnie do potrzeb i możliwości konkretnego pacjenta.

Relacja terapeutyczna nie jest relacją koleżeńską, nie polega na udzielaniu rad i wskazówek odnośnie sposobu na rozwiązanie problemów pacjenta, nie jest pocieszaniem, ani poklepywaniem po ramieniu, czyli czymś, co można uzyskać od przyjaciół. Psychoterapia zmierza do zmiany struktury osobowości, która z jakichś powodów została ukształtowana w sposób uniemożliwiający pacjentowi czerpanie satysfakcji z życia, budowanie stabilnych, dobrych relacji z innymi ludźmi, przeżywanie i traktowanie samego siebie i świata zewetrznego w adekwatny, przyjazny sposób.

Psychoterapia psychodynamiczna toczy się w oparciu o relację terapeutyczną czyli więź, jaka rozwija się pomiędzy pacjentem a terapeutą w trakcie trwania leczenia. Pacjent zachęcany jest do swobodnego dzielenia się swoimi myślami, skojarzeniami, odczuciami. Terapeuta stawia hipotezy dotyczące życia psychicznego pacjenta, uwzględniając treści wnoszone przez niego podczas sesji, dane biograficzne i dynamikę relacji terapeutycznej. Podejście psychodynamiczne uwzględnia istnienie nieświadomych procesów, które wpływają na funkcjonowanie pacjenta, a których nie jest on w stanie rozeznać samodzielnie, bez pomocy terapeuty.

Praca terapeutyczna polega na dostarczaniu pacjentowi nowego rozumienia jego rzeczywistości wewnętrznej i zewnętrznej oraz umożliwienie mu przeżycia doświadczenia interpersonalnego w relacji terapeutycznej, które stanowi bazę do wprowadzania korzystnych zmian w funkcjonowaniu psychicznym i społecznym.

Okres dorastania wiąże się z licznymi przekształceniami w ciele i psychice młodego człowieka, którym towarzyszy wiele sprzecznych i trudnych do zrozumienia procesów. Przejście z dzieciństwa w dorosłość jest ważnym wyzwaniem rozwojowym i wiąże się z koniecznością odnalezienia własnej tożsamości, zbudowania systemu wartości, przebudowania relacji z rodzicami i z rówieśnikami. Proces ten często wymaga wsparcia ze strony wykwalifikowanych psychoterapeutów.

Wsparcie to jest udzielane w odniesieniu do problematyki:

• trudności w relacjach z rodzicami i rówieśnikami;

• trudności w zaakceptowaniu zmian dokonujących się w obrębie własnego ciała;

• zaburzeń rozwoju emocjonalnego i społecznego

• agresja,

• impulsywność,

• wycofanie i nieśmiałość,

• niecierpliwość,

• nadpobudliwość,

• wewnętrzny niepokój,

• duża chwiejność emocjonalna;

• obniżonego nastroju i negatywizmu;

• myśli i prób samobójczych;

• zaburzeń jedzenia (anoreksja, bulimia);

• uzależnień behawioralnych (np. od komputera, od telefonu);

• zaburzeń nerwicowych;

• problemów związanych ze zmianami w życiu rodziny np:

• rozwód rodziców,

• zmiana miejsca zamieszkania lub szkoły,

• pierwsze doświadczenia zakochania i zawodu;